W piątek rano, dnia 15 kwietnia w Bazylice Grobu Pańskiego na Kalwarii, w miejscu ukrzyżowania Pana Jezusa, Patriarcha Łaciński Jerozolimy, Jego Ekscelencja abp. Pierbattista Pizzaballa przewodniczył Uroczystości Męki Pańskiej.
Arcybiskup, diakoni i ministranci odziani byli w szaty koloru czerwonego, jakich używa się do sprawowania Mszy św., chociaż zgodnie z bardzo starą tradycją, w żadnym kościele łacińskim tego dnia nie celebruje się Mszy Świętej. Uwaga skupiona jest na Kalwarii, gdzie Pan Jezus poddany okrutnej ofierze na Krzyżu, ofiarował się Bogu Ojcu dla naszego zbawienia.
Na ołtarzu umieszcza się relikwię Krzyża Świętego, odnalezioną tutaj podczas budowy bazyliki Konstantyna. Po nabożnym wysłuchaniu śpiewanej Męki Pańskiej z Ewangelii według św. Jana, a następnie wielkiej modlitwy powszechnej na wzór Jezusa ukrzyżowanego, który z rozpostartymi ramionami obejmuje cały wszechświat, został oddany do uczczenia Krzyż Święty, zgodnie z obrzędem ustanowionym w IV wieku.
Pod koniec diakoni udali się do Edykuły Grobu Świętego, aby zabrać złożony w niej poprzedniego dnia Najświętszy Sakrament, i przenieść Go w procesji na Golgotę. Po modlitwie Ojcze Nasz, Eucharystia została udzielona licznie zgromadzonym wiernym, którzy poprzez przyjęcie Ciała Pańskiego napełnili się tajemnicą Krzyża, kontemplując i adorując ją.
Uroczysta liturgia Wielkiego Piątku rozpoczyna się i kończy w milczeniu: jest to pełne zdumienia milczenie przed śmiercią Pana i Mistrza. Jest to milczenie Kościoła-Oblubienicy, pełne uwielbienia i wzruszenia, połączone z darem miłości płynące od Baranka Bożego – cisza wiary, pełna nadziei w oczekiwaniu na Zmartwychwstanie.
Oprócz uroczystej liturgii pasyjnej modlitwę wielkopiątkową w Jerozolimie charakteryzują dwa pobożne ćwiczenia bardzo drogie miejscowym chrześcijanom: rano – Via Crucis (Droga Krzyżowa) ulicami Starego Miasta Jerozolimy, pod przewodnictwem Kustosza Ziemi Świętej; wieczorem zaś „Pogrzeb Jezusa” w Bazylice. W półmroku i ciszy Bazyliki, oprócz tekstów ewangelicznych głoszonych w różnych językach, słychać uderzenia młotka w gwoździe, w celu zdjęcia martwego ciała Jezusa z krzyża. Ten przytłumiający i poruszający dźwięk, mówi o całym dramacie tej chwili, a jednocześnie o pełni miłości Boga do człowieka.
Ze szczytu Golgoty Ukrzyżowane Ciało przenoszone jest pobożnie na kamień namaszczenia, gdzie Kustosz Ziemi Świętej przygotowuje je do pochówku, używając olejku i zapachowych płynów, poświęconych w Betanii w Wielki Poniedziałek.
ks. Vincenzo Peroni
Źródło: www.custodia.org