15 lipca, zgodnie z tradycją liturgiczną Ziemi Świętej, franciszkanie i niewielka grupa wiernych spotkali się przed Pustym Grobem, aby uczcić uroczystość poświęcenia Bazyliki Grobu Świętego.
„Poświęcenie” Kościoła oznacza zwykle celebrację zjednoczenia między Panem – prawdziwą „świątynią” (J 2,19; Apostoły 21,22) – Świętym, któremu Kościół jest poświęcony i Kościołem rozumianym jako wspólnota wiernych, także „świątynia Boża” (Ef 2, 19-22) zbudowana z „żywych kamieni” na Chrystusie, na kamieniu węgielnym.
W szczególności w tej celebracji co roku celebruje się miejsce, które stało się centrum świata i życia, ponieważ to ze śmierci Chrystusa przyszło życie i formuje się każda działalność jednostki i całego Kościoła.
Kompleks budynków wzniesionych przez cesarza Konstantyna i jego matkę św. Helenę, konsekrowany we wrześniu 355 roku i nazwany bazyliką Anastasis lub Grobu Świętego, ulegał różnym przekształceniom w różnych okresach historycznych. Obecna bazylika jest właściwie syntezą tego, co pozostało z budynków Konstantyna i kościoła zbudowanego przez krzyżowców. Skupia pod jednym dachem miejsca Kalwarii i Pusty Grobowiec, podkreślając jakby niepodzielność śmierci i zmartwychwstania naszego Odkupiciela.
Uroczystości przewodniczył i homilie wygłosił Wikariusz Kustodii o. Dobromir Jasztal. „Teksty biblijne, mówiące o zmartwychwstaniu nalegają, aby powiedzieć nam, że byli świadkowie tego, co się wydarzyło” – powiedział Wikariusz. „Zwykle zadanie świadka polega na stwierdzeniu tego, co się widziało i nic więcej”.
Ojciec Jasztal kontynuował, mówiąc o kobietach przed pustym grobowcem: „to, co kobiety widzą, to zestaw nieistotnych szczegółów; niewiele można zobaczyć wczesnym rankiem: odwrócony kamień, brak ciała i porozrzucane paski płótna ( …) wystarczy, aby zwiększyć w nich niepewność i pomyśleć o akcie wandalizmu lub profanacji.” Ojciec Dobromir przypomniał, że Ewangelia mówi o obecności dwóch mężczyzn, którzy pojawili się w pobliżu, stwierdzając z całą pewnością, że mężczyzna, którego szukają, żyje i zwracają uwagę kobietom na to, co powiedział Jezus, gdy był jeszcze w Galilei: Zmartwychwstanie – powiedział Wikariusz – oznacza uwzględnienie życia Jezusa i wszystko to, co powiedział i uczynił”.
„Świadkowie zmartwychwstania otrzymali misję przekazania świadectwa swojego doświadczenia spotkania z Jezusem, powołania, a przede wszystkim zaproszenia do głoszenia Jego Słowa i Jego Miłości do każdego człowieka”.
Przed zakończeniem o. diakon Sinisa Srebrenovic, pierwszy zakrystianin przy Grobie Świętym i Dyskret Kustodii Ziemi Świętej, przemówił, aby podziękować obecnym wiernym i Wikariuszowi. „W tym roku po raz kolejny świętowaliśmy tę uroczystość ze szczególną myślą o pierwotnej misji braci franciszkanów” – podsumował o. Sinisa, „modląc się w Świętych Miejscach i reprezentując wszystkich tych, którzy nie mogą być tutaj fizycznie, dopóki nie będą mogli wrócić”.
Giovanni Malaspina
Źródło: www.custodia.org